Bouvier Kiku, 1ste jaar en verder

in de tuin, net aangekomen

Vrijdag 15 juni (2018) komt bouvierpup Kiku (Kikuko).

Hij is familie van onze Pok, een achterneefje of zoiets.

Het is een nest, 3 teefjes en 4 reuen, zonder uitschieters.

Met 6 weken zijn alle 7 nogal gelijk qua uiterlijk en gedrag; vrijwel gelijke grootte, vachtstructuur en rustig nieuwsgierig.

We zijn benieuwd!

Pok gaat het vast leuk vinden.

Hij is inmiddels 8 jaar en weet, kan en doet alles wat we belangrijk vinden.

Hij kan overal mee naartoe, hij is overal los 'te parkeren', luistert prima en is stabiel en vriendelijk.

Rond z'n 2e jaar was hij nogal fel naar andere reuen (wèg, jij!).

Maar na een paar keer corrigeren reageert hij subliem op dominante, eventueel vechtlustige reuen: hij negeert ze totaal. Een lastige reu kan dus niets.... Pok kijkt niet eens, loopt hem straal voorbij.

Mooi om te zien!

Maar hij lijkt klaar te zijn om een pup op te voeden.

Af en toe komt hij een pup tegen in de buurt en is altijd voorzichtig en vriendelijk.

Afhankelijk van de leeftijd corrigeert hij passend (niet in poten of staart bijten bv, dan laat hij een waarschuwend blafje horen).

Hij is toe aan een nieuwe klus!

Pok heeft z'n sociale hondenopvoeding van Bono gekregen.

Bono is een inmiddels stokoude rottweilerreu en Poks grote vriend. Ze komen ook bij elkaar over de vloer.

In het park, met alle bekende honden, zorgen zij voor het juiste onderlinge gedrag.

Als er gedonder is met honden binnen de groep is er altijd (!) even oogcontact tussen Bono en Pok: 'regel jij dit of doe ik het'.

Bono is nu zo oud dat hij correcties aan Pok overlaat. Maar het even naar elkaar kijken is er wèl altijd.

Dus in de loop der jaren heeft Bono Pok tot zijn opvolger gemaakt.

En nu dan een opvolger voor Pok.

Vrijdagavond 15-6.

Kiku is er.

De rit naar huis (1/2 uur ongeveer) ging prima. Hij heeft het enigszins nieuwsgierig over zich heen laten komen.

Thuis het eerste contact met Pok.

Kiku vindt Pok een wel erg grote meneer.

Pok is vriendelijk afstandelijk. Kiku moet iets ouder zijn wil hij er wat mee kunnen. Nu nog is de pup taboe.

Het zal snel veranderen.

Kiku heeft z'n nieuwe huis en tuin verkend. Heeft al een paar keer buiten een plasje gedaan en achter in de tuin gepoept. Het gaat weer vanzelf, net als toen Pok klein was.

Op dit moment ligt Pok naast me en Kiku onder m'n zitplaats en raakt met 1 voorpoot Poks staart.

Ik denk expres, hij wil contact maar weet nog niet hoe.

Pok vindt het best.

Zaterdag 16-6.

Afgelopen nacht niets gehoord, hij heeft gewoon geslapen waarschijnlijk.

Pok en Kiku kunnen in het halletje, de keuken en de tuin.

De achterdeur maar opengelaten, dan kunnen ze als ze dat willen of nodig vinden ook naar buiten.

Vanmorgen vroeg vond ik Pok in het halletje en Kiku in de keuken met een vrolijk gezicht naast een uit het rek getrokken beenwarmer en een plasje.

Nou, als dat alles is, vinden we het knap voor de 7 weken die hij nu is.

Na eten heeft hij achter in de tuin een drolletje gedraaid.

Hij zoekt dus zelf al een juiste plek daarvoor. Dit zou best het gevolg kunnen zijn van de ruimte die de pups bij de fokker hadden.

Voor meer foto's zie linkermenu: albums.

Zondag 17-6.

Pok en Kiku:

Gisteren heeft Pok zich de hele dag teruggetrokken op en voor z'n stoel in de kamer (waar Kiku nog niet komt in verband met de vele bedrading daar). 

Vandaag hebben we besloten dat we dat nu anders gaan doen omdat terugtrekken naar ons idee niet slim is. Hij is een actief lid van onze roedel dus hij moet niet denken dat we hem vergeten of overslaan.

Kiku is nog te jong voor hem om er iets mee te kunnen en uiteraard heeft Pok door dat dit een blijvertje is en geen logé.... Dat is even slikken.

'Als jullie weer tijd voor me hebben dan merk ik het wel...'. Zo is z'n terugtrek uitdrukking.

Flauwekul natuurlijk en dat begint hij al in te zien.

Dus, woonkeuken en tuin is voorlopig het leefgebied van Kiku en van Pok. Riant genoeg!

Kiku is erg beleefd en netjes naar Pok maar zeker niet kruiperig.

Hij is een fijn ventje: open blik, nieuwsgierig en hij heeft erg snel in de gaten hoe alles hier geregeld is.

En het is merkbaar dat het een èchte werkhond is. Hij schrikt nergens van (de baas liet een platgetrapt blik naast hem vallen, hij vond het niets bijzonders), is snel en moedig, Alles wat hij niet kent wordt meteen onderzocht. Hij zou graag meer contact met Pok willen, maar dat komt nog.

Hij loopt al met grote dingen te slepen en heeft een verzamelplek daarvoor. 

Hij is dol op langskomende broekspijpen: sjorren, grommen èn vasthouden! Ook al is hij pas 7 weken, echt vooruitkomen doe je dan niet.... En dan krijg je het begin van een oefening: Kiku, los! Is ie nog veel te jong voor maar gaandeweg wordt het allemaal duidelijk!

Maandag 18-6.

Alles rustig, alleen is duidelijk aan het worden dat Pok al (een paar dagen?) in de gaten heeft dat Kiku geen hannesje is maar een hond(je) met veel karakter.

Dus houdt hij de teugels strak....

Dinsdag 19-6.

Om Pok te helpen, vandaag een kluif voor hem gekocht die hij taboe kan verklaren (een opvoedingsmaatregel van volwassen reuen voor pups. Hoeft niet perse een kluif te zijn, kan van alles zijn. Maar Pok had de kluif in de dierenwinkel zelf uitgezocht, dus duidelijker, ook voor hemzelf).

De kluif is nu taboe voor Kiku en die snapt het prima.

Als Kiku zich netjes gedraagt zal Pok op een gegeven moment het taboe opheffen. Dan zal hij hem laten liggen, een eindje weglopen, omkijken, en als Pok vindt dat Kiku hem hebben mag, laat ie het gaan. Vindt ie dat het nog niet mag dan zal hij grommen en teruggaan naar z'n kluif. Totdat hij definitief zegt: veel plezier ermee!

Het gaat er dus om dat Pok zijn leiderschap onderstreept (leiderschap onder ons, boven Kiku).

Zie de 2 foto's in het album.

Vanavond was erg leuk en ook wel spannend, in de zin van: wat vindt Pok dat er moet gebeuren.

Pok was flink mee uit geweest en terug in huis/tuin kreeg hij z'n kluif, die als hij er niet is uiteraard buiten Kiku's bereik wordt weggelegd.

Pok heeft midden in de tuin de helft van het bot gekraakt. Kiku draaide er wel wat omheen maar werd met een snauw op afstand gehouden. Kiku reageerde daar verstandig op en ging iets anders doen. 

Toen Pok klaar was met kluiven en kraken stond hij op, ging een meter of 2 afstand weer liggen terwijl hij z'n kluif in het oog hield. Kiku liep naar de kluif maar werd weer gewaarschuwd door Pok: afblijven!! Kiku liep weg.

Pok ging verliggen met z'n kop de andere kant uit. Kiku liep weer naar de kluif terwijl hij Pok in de gaten hield (hier gaat het om!). Mag ik nu dan...? Ja, hij mocht.

Kiku kan nog niet veel met een flink bot, had er wat aanhangende flinters afgehaald en liet 'm liggen.

Het bot hebben we weggelegd want misschien wil Pok 'm morgen opnieuw gebruiken als taboe object.

Bono gebruikt het taboe verklaren regelmatig in het park als er jonge honden of pups in de buurt zijn. Hij gaat liggen, legt z'n bal (het object) voor zich neer en geeft 'm een duwtje met z'n neus zodat ie iets verder wegrolt.

Komt een jonge hond met een blij gezicht op de bal af dan snauwt Bono: afblijven! Veel jonge honden hebben dit al meegemaakt en voor hen blijft Bono's bal taboe.

Donderdag 21-6.

Het gaat erg goed!

Hij is een echte werkhond in de dop.

Totaal anders dan een gezelschapshonden pup.

Een doorzetter, komt telkens terug op wat hij wil; loopt graag zware dingen te verslepen / aan te vallen; is behoorlijk belastbaar voor een zo jonge pup (niet gauw onder de indruk van iets). Blije oogjes en op naar het volgende doel!

Pok weet het ook en blijft streng maar tussendoor kijkt ie al met enig welgevallen naar Kiku.

Hij blijft ook graag in de buurt om alles in de gaten te houden.

Ook al kan Kiku geweldig doorzetten (alleen z'n gebrek aan hoogte en kracht houdt hem nog tegen), hij is goed te corrigeren.

Zoals bv bij de broekspijpaanvallen: ik wil perse niet dat hij mijn broekspijp pakt (met vaak wat been erbij) om grommend aan te sjorren!

Als hij het probeert krijgt hij een hard 'Kiku, NEE!' te horen. Gaat hij toch door dan krijgt hij een stoot van een vinger in z'n ribbetjes. Dus nu, als hij weer een pijp langs ziet komen, kijkt hij 'ns omhoog: 'oh..., nee, bij deze beter niet...', en gaat iets anders doen. 1 x duidelijk zijn is genoeg.

Want als je hem niet in de smiezen houdt is dit een hondje dat in een vloek en een zucht uit het roer gelopen is....

Zijn naam kent hij al goed. Als hij geroepen wordt komt hij meestal direct aangerend. Hangt er van af wat hij aan het ontdekken is.

Kiko, NEE! zit er ook al redelijk in ('ja, ik hoor je, maar toch nòg een keer proberen!').

Nog maar amper 8 weken!

Hij is daarnaast zo erg knus om te zien als hij ijverig rondscharrelt in de tuin met grote dingen die dringend mee moeten, van alles ontdekt (zoals de hoek met bamboe) en dan ineens de keuken binnenloopt, ergens gaat liggen en in diepe slaap valt.

Een erg lekker ventje die groot en sterk wordt, dus moet je als baas niets van hem accepteren wat hij later ook niet mag.... Nogal logisch lijkt me.

naar boven

Vrijdag 22-6.

Vandaag 8 weken oud.

1 week bij ons en helemaal thuis.

Als er al iets langskomt wat hij spannend vindt dan is het ook zo over!

De straatbezem vond hij een raar geluid en bleef op afstand kijken.

Nadat hij de kans kreeg het ding van nabij te bekijken was het meteen goed. In de borstel bijten, sjorren en mee willen nemen!

Borstels in zijn bek vindt ie geen probleem (hij heeft een stoffer bij z'n speelgoed), een ijzeren kettinkje ook niet. Hij sjouwt werkelijk met alles! Speuren zit er ook in: ik was achter in de tuin (stadstuin met 3 grote(re) bomen) geweest en even daarna zag ik Kiku precies de route volgen, met z'n neus op de grond, die ik gevolgd had. Werkhond....

De brandende tuinkachel: hij is instinctief voorzichtig bij open vuur. Heeft wel weer met interesse gekeken.

Verder geen spannende dingen vandaag.

Pok heeft z'n bot weer taboe verklaard, maar Kiku reageert daar zo netjes op dat Pok het bot al gauw vrijgaf. 'Zo is er ook niets aan'. En Kiku kan gewoon tegen hem aan liggen slapen (kont aan kont of Kiku's kop op Pok's staart). In de buurt van Pok's kop moet ie nog niet gaan liggen. Pok weet ook wel dat als hij nu al te toeschietelijk is, er weinig meer te corrigeren zal zijn.... De huis en tuin regels zijn nu al gewoon. Als Kiku straks mee de straat opgaat en hij andere honden gaat ontmoeten heeft Pok ook weer genoeg te doen: de kleine man leren hoe hij zich sociaal dient te gedragen.

Gaat weer interessant worden.

Zaterdag 23-6.

Flink gegeten, wild gespeeld, veel geslapen.

Ook weer gegroeid waarschijnlijk (moeilijk te zien als je hem altijd ziet).

Tegen de avond de tuin gesproeid. Nat worden heeft ie amper in de gaten.

Schudt zich een keer uit (zonder zichzelf om te gooien inmiddels) en sopt in het rond.

Hij kan nu ook in galop z'n kop schudden (met een vodje dat 'dood' moet) zonder van koers te veranderen.

Alles gaat echt behoorlijk snel.

In het album 2 foto's: waar hij nogal nat in het eveneens natte groen zit met een botje. En waar hij ineens een vouw in m'n broek ziet en die even denkt te gaan pakken....

Zondag 24-6.

Ik heb me weer gerealiseerd dat je het taboe verklaren van iets óók als baas moet doen.

De laarzen van de baas zijn taboe, z'n sloffen ook en mijn broekspijpen. Alles wat NEE! is en blijft.

Handig om het weer even op te halen allemaal....

En duidelijk voor Kiku.

Voor het eerst de stofzuiger (oh, het was nodig!).

Eerst op een afstandje goed kijken, daarna dichtbij om te ontdekken waar de herrie vandaan komt.

Vanmiddag kwam hij even aandacht halen en ik zag een natte poot.., en nog 3..., en een kletsnatte snoet.

In het vijvertje gestaan, gewoon. Ondernemend, kan je wel zeggen.

Hij vindt het minder om op z'n rug gelegd te worden! Dus doet de baas dat dagelijks.

En komende week krijgt hij halsband en lijn om aan te wennen.

Maandag 25-6.

Vandaag veel van alles maar Kiku begint de hoofdzaken te snappen.

Doordat hij zo snel en ondernemend is kan het steeds blijven haken met z'n scherpe tandjes aan handen, kleren, schoenen en noem maar op, behoorlijk storen. Dus afleren, consequent op het juiste moment zeer duidelijk zijn.

Niet vertederd raken omdat hij er zo schattig uitziet, maar direct en duidelijk reageren zodat hij weet dat hij z'n tanden niet altijd nodig heeft.

Ferm doorzetten dus. Ook al is hij pas 8 weken, ongewenst gedrag kan hij maar beter meteen staken.

Hij heeft z'n halsbandje omgehad. Ook dat is oefenen in handigheid, want Kiku is niet het type om stil te zitten afwachten.

Geeft niet en hoeft ook nog niet maar dat betekent wel een houdgreep (letterlijk)!

Hij is zo slim dat hij het snel zal leren: halsband en lijn is buitenshuis en dus nieuw en leuk!

Daarom hebben we meteen ook maar even de stoep verkend.

Af en toe steigeren omdat hij belemmerd werd in de richting die hij wilde, maar verder hij liep best goed mee.

En hier hebben we Pok weer bij nodig! Rustig en stabiel helpt een steigerende pup in de juiste richting.

Pok vond het leuk en liep kwispelend op te letten.

Had 'm vooraf verteld dat we hem nodig zullen hebben. 

Morgen verder.

Overmorgen dus.

Woensdag 27-6.

Gisteren, dinsdag, was een slaap = groeidag.

Ook uiteraard gescharreld en gedaan maar veel geslapen.

Alleen s'avonds even de straat op en neer aan de lijn (na het halsbandje omgeworsteld te hebben).

Vandaag nogal wakker, hij had het bepaald druk met veel.

Hij leert echt erg snel. Hij weet wat 'Kiku nee!' betekent (direct ophouden waar je mee bezig bent) al dan niet in combinatie met 'Kiku los!'.

De volgende halte is 'Kiku zit!'. Zal wel net zo snel gaan.

Daarna is het een kwestie van herhalen tot het gebakken zit.

Leuk hoor, vooral het plezier wat hij in alles heeft!

Vanavond weer riempje om (ging al veel makkelijker) en, samen met Pok, een rondje om het blok.

Auto die langsreed goed bekeken, rammelende fiets idem, familie op de stoep, van alles.

Z'n staart bleef vrolijk omhoog staan en hij liep makkelijk mee.

Hij weet ook al waar hij woont, kortom, hij ontwikkelt zich prima.

naar boven

Vrijdag 29-6.

Sjonge, pas 9 weken en al zoveel snappen!

Vandaag z'n 9 weken enting gehad.

We zijn vanmorgen naar de dierenarts gelopen (vlakbij). Pok ook mee uiteraard, als adjudant van mij en voorbeeld voor Kiku.

Kiku loopt al mee alsof hij maanden geoefend heeft. Oplettend en gewoon goed.

Heb nog nooit een zo snel lerende pup meegemaakt...!

Pok leerde makkelijk maar niet zo snel. Meer beschouwend in plaats van: hopsakee, daar gaan we dan!

En alles wat Kiku doet en oppikt (hij let op van alles en nog wat) gaat met zoveel plezier!

De hele dag heeft hij lol in alles!

Vanmorgen lag Pok met een kluif in de keuken in de weg. Kiku wilde er langs maar er was geen langs. Dus, praktische oplossing, Kiku liep dan maar gewoon over Pok heen. Die ontplofte zowat, want dit was wel erg ongehoord! Kiku keek eens vrolijk achterom: wat had ik anders kunnen doen dan...?

Ik denk dat Pok zo'n eigenzinnige oplossing toch ook wel kan waarderen. Zulk soort dingen deed hij ook wel toen hij jong was (nog niet met 9 weken...), maar dan richting Bono.

Ook bij de dierenarts vond hij alles leuk. En hij weegt vandaag 9,55 kg.

Zaterdag en zondag 1-7.

Gisteren, in de ochtend, voor het eerst mee naar het park (vlakbij, ruimte genoeg en water).

Kiku had aan z'n halsbandje een katoenen lijn van 5 meter.

Hij liep weer keurig mee, dankzij Pok die meestal losloopt met een stukje leren lijn aan z'n halsband zodat hij meteen te pakken is als dat nodig mocht zijn. Maar naast is naast heeft Pok ooit geleerd...!

We kwamen, in de schaduw van grote bomen, een paar bekende honden tegen. Kiku was vriendelijk afwachtend naar honden en bazen. Vooral Bobby, net zo groot als Kiku vond hij leuk. Bobby was niet geïnteresseerd.

En, jawel, daar kwam Bono ook aan. Kiku heeft even kennis gemaakt met Bono, die het jammer vond dat zijn baas de bal vergeten was..., nu kon hij Kiku niet testen.

Pok lag in de buurt met z'n bal aan een touwtje (dat ie geregeld de 'nek moet breken').

Kiku had de katoenen lijn nog achter zich aanslepen.

Hij is ook nog even het belendende riviertje ingelopen. Tot halverwege z'n lijf. Ook geen probleem en leuk.

Zondag:

Weer naar het park, dezelfde schaduwrijke plek. Lijn losgemaakt want hij schrikt nergens van dus hoeft ie ook niet op de vlucht.

Bobby was er weer en Kiku huppelde naar hem en z'n bazin toe: jullie ken ik!

Daarna een toeloopje van grote honden: eerst Bono, nu met bal. Bono ging liggen, rolde de bal een eindje weg in de hoop dat Kiku zou 'bijten'. Kiku kwam in de buurt, Bono liet een grommetje horen, Kiku keek hem even aan (daar weet ik al van, vriend) en liep door. Arme Bono....

Vervolgens 2 Broholmers. Kiku ging even zitten om ze te bekijken. Ook goed. Kort daarna een Duitse dog, nòg groter. Ook best. Pok kent al die honden en reageert niet omdat ze zich gedragen zoals het hoort. Tussen erg rustig tot nogal onbesuisd.

Allemaal reuen, en even later een teef: Chow en dol op Pok die geen boodschap aan haar heeft.... Kiku heeft even aan haar gesnuffeld en geloofde het verder wel.

Al met al, nogal druk qua mensen en honden en Kiku maakte met iedereen vriendelijk/nieuwsgierig kennis.

Tussendoor had Kiku een drolletje gedraaid, uiteraard opgeruimd waarna ik naar de vuilnisbak liep. Pok wist wat ik ging doen en reageerde verder niet. Kiku zag me weglopen en kwam haastig achter me aan (zoveel afleiding en dan nòg alles in de gaten hebben!).

De Broholmers liepen weer door en wat later zag Kiku ze achter struiken voorbijgaan. Hij holde die richting op. Dus riep ik z'n naam. Hij keek om en kwam in volle galop recht op me af.

Heb 'm, nogal wiedes, geknuffeld en 'm verteld dat ie alles toch zo heel erg goed doet!

Maandag 2-7.

Vanmorgen park. Een paar bekende honden, inmiddels ook voor Kiku.

Warm, dus even naar het water gelopen. Pok ging er meteen in en Kiku achter hem aan en, toch onverwacht (voor mij), was hij aan het zwemmen. En wéér alsof ie het al tijden doet! Hij zwom op z'n gemak een eindje weg tot ik hem riep. Hij draaide (met hetzelfde gemak) om en zwom terug. Op de oever vond hij uitschudden niet nodig en droop naar mij en Pok. Pok zwemt ook wel graag maar niet zo erg goed. Zijn houding in het water is wat steil, geen natuurtalent. Alleen als hij langer zwemt gaat het beter. Hij plonst liever.

Op de heenweg naar het park moesten we even wachten met oversteken, dus zei ik nogal zacht  (zo van ach, dan weet hij alvast dat dit woordje erbij gaat horen): Kiko, zit! en prompt ging hij zitten! Toeval, dacht ik.... Maar achteloos het nog een paar keer gezegd, met voldoende tijd ertussen, en op 1 x na ging hij zitten. Zogauw je hem zachtjes naar beneden drukt gaat hij tegenstribbelen.... Dus niet te véél dwingen want hij is nog wel erg jong voor dit alles. Hij snapt het al wel! En hij heeft een nieuw halsbandje. Met kliksluiting. Het leren bandje is wat te lastig dichtgespen, duurt te lang waardoor hij zich gaat verzetten. En ook daar is hij nog te jong voor. Niet moeilijker doen dan nodig, des te meer leert hij (gewoon)....

Dinsdag 3-7.

In het park weer even gezwommen, Pok uiteraard ook.

Gaan zitten deed hij bij het halsbandje omdoen, verder niet. Is ook goed.

Voor de rest rustig. Te warm voor meer ook.

Hoewel ons tuintje schaduwrijk en dus koel is, maar toch.

Vrijdag 6-7.

Woensdag, donderdag en vrijdag heeft Kiku weer veel geleerd tussendoor.

Hij is aanmerkelijk minder bijterig, en als, dan makkelijk te corrigeren.

Hij gaat nu 's morgens en eind middag mee naar het park.

Dat kan hij makkelijk aan.

Het is ook alleen erheen lopen, 10 min. hooguit, dan koel gras in de schaduw en water in de buurt.

Leuk om te zien dat hij honden die hij tot nu toe heeft leren kennen als goede kennissen verwelkomt.

Met Pok indertijd was dat ook zo: in de prille jeugd leren kennen, blijft goed.

Nieuwe honden die hij nu tegenkomt negeert hij al.

Behalve Doenja en Ziva, de 2 vriendinnen van Pok (x zwarte mechel/witte herderteef en border collieteef).

Ze waren vandaag terug van vakantie, Pok had haast om bij ze te komen, dus Kiku volgde in zijn kielzog.

Het zijn 2 best vinnige teven, maar omdat Kiku duidelijk bij Pok hoorde, werd hij niet als een kleine klier weggejaagd maar vriendelijk genegeerd.

Dus vond Kiku ze ook wel leuk.

Wat heeft hij verder beleefd deze dagen.

Omdat hij 2 x per dag mee de straat opgaat ben ik hem dus aan het bijbrengen dat hij af en toe, als ik het zeg, moet gaan zitten. Hij heeft het inmiddels te pakken. Gaat al vrij makkelijk (zònder koekjes, gewoon omdat ik als baas/roedelleider dat van hem vraag/eis).

In het park loopt hij los en houdt mij en Pok goed in de gaten.

Met dit warme weer heeft hij dagelijks gezwommen, een eindje, dat is genoeg om nat te worden en even te blijven.

Terwijl Pok (woensdag) in galop op weg was naar het water liep Kiku voor zijn voeten te keffen.

Pok liep Kiku vervolgens hard omver: als jij niet op mij lèt dan gaat dat even pijn doen...! Pok houdt niet van keffen en voor de voeten gelopen worden. Hij is dominant, ja. En terecht. Maar gelukkig zijn wij de baas!

Pok is erg goed in dergelijke acties, zijn ondersteboven lopen heeft ook zelden een vervolg nodig.

Ook alweer een methode om jonge honden te leren opletten. Een vereiste in het samenleven (roedelorde)!

Bono deed dat vroeger en ik heb meer honden gekend, ook eigen honden, die het toepasten.

Kiku was na het omverlopen even zielig, au! dat was hard zeg...!

Maar hij let beter op, in het algemeen. Precies wat de bedoeling was.

En toch pas 10 weken (vandaag, vrijdag).

Naast alles wat scherp (tanden) en zo is, is hij ook heel lief en sociaal.

Ik zat in het gras, hij kwam nat uit het water, zag mij zitten en vloog op me af, heel blij, heel nat en vreselijk schattig...!

Daarnaast heeft hij een combinatie van talent waardoor je neigt te denken: sjonge, hoe máken ze zo'n hond...!

Deze pup van 10 weken heeft al zoveel volwassen trekjes.

In plaats van bang of onzeker te worden, gaat hij zitten kijken wie wat doet en waarom....

Nogal wat honden komen daar zelfs helemaal nooit aan toe.

naar boven

Erg wakker, afgewisseld met slapen om te groeien....

Gaan zitten doet hij meestal vanzelf als ik blijf staan en hij aangelijnd is.

Af en toe moet ik Kiku zit! zeggen en als hij erg afgeleid is 'kan hij daar even niet aan beginnen'.

Hij kan ook behoorlijk stout zijn. Veel van waar hij bij kan moet flink geproefd worden.

Waar Pok als pup aan een enkel 'Pok, nee!' genoeg had om het nooit meer te doen, heeft Kiku een verbale uitbrander of een draai om z'n oren nodig. En dan nog kijkt hij je aan met een blik van: wat een ònzin...!

Afleiden met iets wat hij wel mag hebben werkt maar even.

Wat hij niet mag inpikken is niet zo erg belangrijk (crocks en teenslippers of zo) maar hij moet leren geen rek leeg te trekken. Een sport op zich...!

Maar waar hebben we het over, een pup van 10 weken.

Hij leert dagelijks bij, en gelukkig hebben we daar de tijd voor.

Als hij een paar maanden verder is gaat de baas hem trainen volgens 'The Koehler method of dog training'. Eerst algemene gehoorzaamheid, verder eventueel speuren, of iets anders. In ieder geval werken. Hij moet straks alles kunnen wat voor ons handig en belangrijk is.

Nou, dat gaat lukken!

Vrijdag 13-7.

Vandaag 11 weken.

Het gaat prima met hem. Groeit als kool, zoals te verwachten.

Is thuis en in het park vriendelijk tegen alles en iedereen. Vrij en vrolijk, zoals het zijn moet.

Gisteren was het in het park nogal druk met honden en mensen. Van groot tot klein, er gebeurde van alles door elkaar.

En na nogal wat afleiding keek ik eens rond om te zien waar Pok en Kiku uithingen.

Zag ze niet. Riep Pok die een vrolijke kop door het riet langs het water stak. Ik ben hier, is er wat?

Ik vroeg of ie Kiku bij zich had èn z'n bal. Hij verdween even en kwam, met bal, door het riet op het droge. Achter hem aan Kiku, kletsnat. Pok was dus even gaan afkoelen en Kiku was met hem meegegaan en had en passant even gezwommen.

Ik vond het erg leuk dat ze sámen iets zijn gaan doen terwijl er afleiding in overvloed was.

Pok houdt zich meestal strategisch op de achtergrond (als hij er is, samen met Bono) om alles in de gaten te houden.

Ook al hielden we ons op in de schaduw, hij ging toch even afkoelen. Kiku had hem dus in de gaten gehouden en was meegegaan!

Dit is voor Kiku een begin van het roedelverhaal waarin hij een steeds belangrijker rol zal gaan spelen.

Zondag 15-7.

Vanmorgen, net in het park, bij het kruisen van een fietspad.

Pok moet daar altijd even wachten en als ik het zeg kan hij oversteken.

Allebei los. Pok is bij het fietspad, staat stil op mijn 'Pok, Kiku, wàchten!'; Kiku stopt ook en gaat naast hem zitten.

Op de terugweg, dezelfde plek gebeurde hetzelfde.

Het zal echt niet altijd zo vlekkeloos gaan maar het begrip en het opletten is dus zonder twijfel aanwezig bij Kiku!

Ik zei: wàchten! en geen zit!

Heb ze beide gecomplimenteerd met hun goede gedrag.

Ook al is goed gedrag normaal, ze vinden het wèl leuk om te horen dat de baas tevreden is. Géén koekje want dat is onzin en in feite een belediging van de hond. Onderling belonen ze met vriendelijk gedrag of met een correctie bij fout gedrag. Dat snapt een hond altijd en hij wordt in zijn waarde gelaten!

Pok is ook één van de weinige honden die nooit mensenhanden loopt af te schuimen of daar misschien iets eetbaars te vinden is. Hij loopt ook nooit vuiligheid te schransen. Denkt niet aan eten als we iets anders aan het doen zijn.

Kiku zal dat ook zo gaan doen. En je kan het ze eventueel gewoon leren....

Maandag 16-7.

Vandaag in het park. Kort rondje want nogal warm....

Ik liep op een pad, langs een dichtgegroeid bosje.

Pok was doorgestoken via de andere kant van het bosje. Kiku liep met mij mee, dacht ik.

Geen van 2 in het vizier. 

Daarna zag ik ze, met tegenlicht, aan het eind van het bosje tevoorschijn komen.

Groot zwart en klein zwart, naast elkaar.

Ze keken en kwamen toen naast elkaar aangedraafd.

Een mooi beeld...!

Heen en terugweg, inmiddels gesneden koek: Kiku, zit.

Hij doet het nu telkens op bevel. Geen toeval meer.

De baas doet vang- en sjor spelletjes met hem. Een oude mop is een fijn ding daarvoor.

Kiku zat op te letten toen de baas de mop weer op z'n plek hing, aan een laddertje. Kiku probeerde er  bij te komen en was al een aardig eindje aan het klimmen.... Hij begreep dat hij via de treden bij de mop zou moeten kunnen komen.

Straks zal hij ook geen probleem hebben met ladderklimmen. Hij durft veel.

Dinsdag 17-7.

12 weken enting achter de rug.

Hij liep enthousiast op de dierenarts af: aha, deze ken ik ook!

's Avonds in een putje modder staan roeren en trappelen met gevolg.... Zie 2 foto's album Kikuko.

Woensdag 25-7.

Alles gaat van een leien dakje.

Kiku is een erg fijn kereltje.

Zijn karakter wordt ook duidelijker.

Soms staat hij op zijn strepen: graag de (vrij drukke) weg oversteken op dezelfde plaats aub! Gaat gauw klaarzitten....

In dit hete en zonnige weer loop ik richting park van schaduw naar schaduw.

Als ik Kiku's zin zou doen moet hij te lang (vind ik) in de zon zitten wachten tot we over kunnen steken.

Doen we dus niet! En daar is ie het niet mee eens.

Gelukkig weet hij wat 'Kiku, nee!' inhoudt en geeft met toch wel wat moeite toe dat hij een eindje verder moet meelopen voor we naar de overkant gaan.

In het park is hij sociaal en vriendelijk. Hij weet welke honden hij beter uit de weg kan gaan omdat ze naar hem uitvallen. En wie zijn 'vrienden' zijn is ook duidelijk.

Hij is dol op Bono, die is duidelijk en vriendelijk. Bono begroet Kiku altijd met een kwispel en wordt terug begroet met een likje.

Verder houdt hij Pok in de gaten. Bij iedere nieuweling die we tegenkomen let hij op Pok om te zien of en hoe Pok reageert. En als Pok ergens heengaat, loopt Kiku naast hem. Pok is, indien nodig, op afstand te leiden, dus spelenderwijs leert Kiku heel wat hoofdzaken.

Joggers, ouderen met rolstoelen of rollators en eventuele fietsers laat hij met rust omdat Pok dat allemaal negeert.

Hij gaat daar niet achteraan.

Soms volgt hij iemand met een hondje, maar nooit ver. Als ik hem niet roep en mezelf verdekt opstel, komt hij ook haastig terug: de baas is toch zeker niet weggelopen...!?

Hij heeft ook gevoel voor humor: hij kan heel uitgekookt grappig zijn. Bv langs het rek lopen en en passant met een hoektand aan iets blijven haken (hélémaal per ongeluk, ja!) zodat van alles uit het rek valt. Gewoon doorlopen en  omkijken met een blik van: nou ja, zeg, zie je dat...?).

In huis en tuin kan hij zich prima alleen vermaken.

Hij doet van alles met regelmatig een plonsje in de vijver.

Hij sjouwt wat, graaft wat, zoekt tussen z'n spullen naar een oud(er) botje, floddertje, rommeltje om te knagen, komt een bal tegen die verplaatst wordt. Druk genoeg.

Hij eet veel op het moment, groeit ook hard.

De hoofzaak is brok en pens (Farmfood) met tussendoor rood vlees. Verder wat gedroogde kip, een stukje kaas en erg graag wat yoghurt.

Hij eet rustig en met smaak. Kijkt 'ns op tijdens het kauwen met een tevreden gezicht, alsof hij een conversatie voert tussendoor.

Hij krijgt 3 x per dag te eten, niet op vaste tijden. Meestal geeft hij zelf aan dat hij nu toch echt vréselijke honger heeft!

Pok loopt mee met Kiku's eetgedrag omdat hij dat graag wil. Hij krijgt dan wat minder per keer.

En slapen, veel slapen!

Zondag 29-7.

Gisteren, zaterdagavond, met Pok en Kiku over de plaatselijke kermis gelopen.

Herrie en onbekend gedoe moet Kiku ook aankunnen.

Hij was totaal niet onder de indruk, vooral erg nieuwsgierig (net als Pok vroeger).

Pok loopt over een kermis alsof hij persoonlijk polshoogte neemt en of alles wel in orde is.

Kiku dus ook. Vrolijk oplettend en absoluut niet bang!

Ik zei hem tussendoor te gaan zitten (tussen de botsautootjes en een herrieachtig draaiding), hij deed het zondermeer. Hij blijft dus, ook in deze herrie en beweging, gewoon aanspreekbaar en met z'n (grote) voeten op de grond.

Andere kermisbezoekers (met kinderen) loopt hij gewoon voorbij. Hij vindt het allemaal prima en 'leuk, joh!'.

Naar boven

Zaterdag 4-8.

Hij groeit en groeit....

Is begonnen met wisselen, denk dat ie nu slist (mist een voortandje).

Het leren gaat gewoon door.

'Zit' gaat bijna vanzelf. Ook als hij z'n halsband omkrijgt, geen geworstel meer. 'Blijf' begint goed te gaan. Dan is 'af' aan de beurt.

Tot nog toe is dit allemaal bijkomstig, de hoofdzaak is algemeen gedrag. De rest leert hij tot in de puntjes als hij volgens de regels getraind gaat worden (vanaf 12 maanden ongeveer, hoewel ik denk dat hij er eerder aan toe is).

Nu is het nog vooral opletten en sociaal zijn.

Een paar dagen geleden stond hij naast Pok. Kiku keek met een kwispeltje naar Pok die vriendelijk terugkeek naar hem en ook even kwispelde. Ze zijn maten aan het worden.

Pok verklaart in huis ook niets meer taboe, is niet nodig voorlopig.

Als Kiku straks gaat puberen zal Pok weer wat strenger worden, denk ik.

Met andere honden gaat het uitstekend. Kiku past z'n gedrag prima aan. Van zachtjes en voorzichtig (vriendelijk om een stokje vragen wat een hond in z'n bek heeft en vervolgens iets zoeken om te 'ruilen?...') naar wat ruiger spel. Zoals proberen te tackelen, 'pak me dan, als je kan', beetje duw- en trekwerk. 

Spel als oefening voor later.

In ieder geval heeft hij nog overal veel plezier in.

Hoewel hij ook heel duidelijk kan laten zien dat hij even de pest in heeft: hij liep, op straat, ineens voor me langs (hij is nog wat impulsief tijdens het lopen) en ik stond op een voet. Hij keek me beledigd van onderaf aan, kreupelde even..., au!....

Datzelfde impulsieve gedrag had ie als we de weg overstaken: na 'zit', 'blijf', 'Kiku, Pok, ja!'. Dan staken we over en sprong Kiku blij richting Pok (voor m'n voeten langs) wat het oversteken nogal kon belemmeren....

Door hem strakker aan de lijn te houden en 'STOEP!' te zeggen, snapt hij nu dat hij eerst rechtdoor naar de stoep moet, voor hij Pok kan vertellen dat we toch zo fijn onderweg zijn.

Maar hij is pas 14 weken, och, nog zoveel te gaan. En hij doet het al zo goed!

Donderdag 9-8.

Wat Kiku tot nu toe geleerd heeft wordt dagelijks herhaald en eventueel ietwat verbeterd.

Een belangrijke dagelijkse toevoeging is inmiddels het 'knokken' met de baas.

De lashandschoenen (die heb je daarbij wel nodig...) weet hij al te liggen en deze avond kwam hij het overduidelijk vragen: gaan we nog aan de gang?

Hij vindt het geweldig! Bijten, vasthouden, sjorren, verkreukeld worden, hij blijft komen.

Hij wordt er niet kwaad van, vindt het gewoon buitengewoon lollig om te doen. Een behoefte. 

Toen Pok jong was heeft de baas dat ook gedaan met hem maar Pok hield wel van sjorren (oude lappen) maar niet echt van bijten. Hij liet vrij snel los. Pok is erg goed in zoeken/speuren en regelen.

Vrijdag 17-8. 

Al het geleerde wordt gewoon en aanvullingen gaan vanzelf.

Meelopen aan de lijn naar het park is inmiddels links naastlopen.

Pok loopt dan voor of achter ons, zoals het uitkomt.

Maar toen ging ik plastic weggooien en vond dat Kiku maar eens mee moest lopen (vlakbij, goed te doen voordat we naar het park gaan). Pok en Kiku dus links naast.

Pok is dan ook gewoon aangelijnd (Hij is zo groot en zwart, als ik hem niet vast heb is dat wel griezelig voor mensen die bang zijn voor honden, en in de buurt van winkels is het druk, vandaar).

Kiku liep ijverig en oplettend tussen ons in zijn best te doen. Grote passen en ijverig meebewegende oren. Niet te hard of te langzaam, gewoon goed! Hij hield links en rechts nauwlettend in de gaten. Mooi om te zien, hoor!

De opdracht 'blijf' begint ie ook te begrijpen.

Pok kan dat erg goed.

Regelmatig zeg ik hem te blijven, dan loop ik een eind weg met z'n slingerbal en als ik hem roep of het 'ja' gebaar maak komt ie aangerend. Soms maak ik onverwacht (alleen houdt Pok er altijd rekening mee in het begin van een run) het 'ho' gebaar gevolgd door het 'af' gebaar (halthouden en afliggen dus).

Pok is goed in gebarentaal.

Kiku heeft het al vaak genoeg gezien, dus als hij daarop getraind gaat worden (duurt nog wel een maand of wat) is het niet nieuw meer.

Het scheelt echt erg veel om een hond als Pok als hulp/voorbeeld te hebben!

Vrijdag 31-8.

We gaan op vakantie, de baas, ik, Pok en Kiku.

Morgenvroeg vertrekken we met  een huur-bestelbus naar de Vogezen.

Een gemeentecamping boven op een, beboste, ballon (berg) met veel ruimte en honden welkom.

We zijn benieuwd!

Wordt vervolgd....

Woensdag 5-9.

We zijn nu 4 dagen op de camping in de Vogezen.

Het gaat allemaal van een leien dakje.

De honden hebben het erg naar hun zin en Kiku doet het uitstekend!

Loopt in het belendende bos gewoon los mee en slaapt in de tent alsof het al lang zijn hok is....

Wordt vervolgd....

Naar boven

Zaterdag 22-9.

En toen was de vakantie weer voorbij....

Het was bijzonder aangenaam om samen een paar weken op stap te zijn!

Het weer was goed genoeg; 2x flink onweer (in de Vogezen wil dat wel, tenminste 4 uur klappen, dreunen en veel regen). Voor de rest zonnig, eventueel wat bewolking en best warm.

De camping (www.camping-labaroche.com/camping), waar we al een paar keer geweest zijn omdat het daar in het naseizoen stil is en honden zonder meer welkom zijn, is hoog gelegen met rondom voornamelijk bos. Voor Pok was dit de 3e keer en hij is een graag geziene gast (hoewel de beheerder alleen 's avonds een paar uur aanwezig is, meestal met hond).

De tent en de (huur)bus staan wat uit elkaar zodat we een 'erf' hebben. Pok hoeft niet aangelijnd te zijn, hij houdt toezicht op de omgeving en denkt er niet aan om ergens anders te gaan kijken.

Kiku is ondernemend, wil best z'n neus overal insteken en daarom had hij een lijn van ongeveer 6 meter. Hij accepteerde dat zondermeer. En, leuk om te zien, Pok liet de bewaking van het 'erf' over aan Kiku.

Waar Pok in vorige jaren behoorlijk waaks was als iemand iets te dicht voorij liep, keek hij dit jaar niet eens op als hij Kiku een waakzaam blafje hoorde geven. Zo makkelijk worden hondse werkzaamheden dus onderling geregeld.

Pok hield de ruimere omgeving in de gaten (andere kant auto en achterkant tent).

Kiku vond het geweldig om samen in de tent te slapen. Hij heeft alle plekjes geprobeerd: tussen ons in en als dat te warm werd, onder het lucht 'klepje' of ergens anders. Pok hield het op z'n vaste plek bij de ingang. Kiku moest wel even leren dat hij, voor hij de tent in mocht, eerst goed geborsteld werd. Gras- en bosgrond zorgde bij hem voor een continue camouflage!

Pok hoefde zich maar even te schudden om schoon te zijn, bij Kiku bleef alles in zijn nog zachte vacht hangen.

Vanaf de camping loop je zo het bos in en kan je alle kanten op, wat we gemerkt hebben.

We kennen de omgeving redelijk maar al wandelend ben je zo een bergje verder....

De eerste ochtend liep ik met de honden een eindje op een rotsig pad naar beneden. Achter ons hoorde ik een auto. Had nooit gedacht dat daar een auto kon rijden. Nou was dit een terreinwagen, maar toch. Hij hobbelde langzaam voorbij. Even later kwam hij weer terug, stopte en de bestuurder, een vierkante boseigenaar (?), vroeg naar 'le bébé'. Kiku dus. Mijn frans is bepaald slecht maar ik weet genoeg woorden om me enigszins verstaanbaar te maken, zinsbouw sla ik maar over. Ondertussen zat Kiku nieuwsgierig de man in de auto recht aan te kijken: wie ben je en wat moet je.... De man was bepaald gecharmeerd van Kiku. Pok vond hij ook de moeite waard. Bouviers zijn graag gezien in Frankrijk. Heb eerder gemerkt dat men met welgevallen naar ze kijkt.

Wandelingen.

In de Vogezen blijf je niet voor je tent zitten maar ga je aan de wandel.

De Vogezen zijn beroemd om de 'ballons', afgeronde bergen, sommige kaal maar ook veel bebost. Beuken, eiken en andere loofbomen, dennen en sparren. De bodem rotsachtig met gaten (bomkraters) en bunkerresten. Er is flink en lang gevochten in vooral WW1. Overal zijn gedenkstenen, bordjes, oorlogsgraven, musea.

Soms helemaal niets te zien behalve bomen afgewisseld met mooie uitzichten. 

We hadden nog rekening te houden met Kiku in de groei, dus geen hele dagen lopen.

Wij hollen ook de bergen niet op en af, het tempo is stapvoets, een paar uur zou Kiku het aan moeten kunnen.

Nou, op z'n sloffen! We hebben toch wel wandelingen van 3 tot 4 uur gemaakt. Verdwalen, dan krijg je dat....

We hadden altijd voldoende water bij ons en gingen af en toe even zitten. Kiku niet, hij liep gewoon los mee en tijdens pauzes was er weer van alles te onderzoeken. Samen met Pok een wildlucht in de neus...?

Even een flink gedreun en we zagen zwijnen (ik dacht er 2 te zien) vertrekken. Heel kort maar, toen doodstil. Gelukkig zijn bouviers geen jachthonden....

Reeën zitten er veel, heb een raaf en een uil gehoord. Verder buizerds.

Terug bij de tent vielen de honden na eten als een blok in slaap.

Na een uurtje was Kiku weer helemaal wakker en wilde wel weer wat actie. Maar om te groeien heeft hij ook energie nodig, dus rustig aan, maat!

Hij is dan ook weer een stuk groter.

Vooral in de ochtend, nog voor alles, was Kiku behoorlijk met Pok bezig: in z'n nek en oren proberen te bijten, al blaffend. Pok heeft daar een hekel aan en had een mooie oplossing bedacht (?) voor dit wangedrag.

Hij nodigde Kiku uit voor een achtervolgspelletje. Kiku begreep de bedoeling en ging er vandoor met Pok op z'n hielen. Daarna keerde Pok om en kwam Kiku achter hem aan. Pok keerde weer en gaf gas (oh, wat ie ie dan mooi!).

Kiku vond het ineens zoveel geweld dat hij voor steun naar mij toe vloog. Hij is nog geen 5 maanden, dus hij was van harte welkom om een beetje bij te komen.

In ieder geval kunnen ze het uitstekend met elkaar vinden. Ook al is Kiku nu en dan echt brutaal, de lessen van Pok komen aan en dat is wat Pok betreft voorlopig goed genoeg.

Al met al een prima vakantie en voor herhaling vatbaar. Er zijn grotere wandelingen die we ook nog willen maken....

Volgend jaar!

In album Kikuko nog wat Vogezen foto's.

Naar boven 

5 Maanden oud, nog erg jong, maar de ontwikkeling gaat razendsnel.

Hij groeit en groeit. De laatste keer in de dierenwinkel woog hij ruim 26 kg.

En hij leert telkens bij, dankzij Pok vaak vanzelf.

Als ik bv tegen Pok zeg: Pok, af en blijf, gaat Kiku automatisch naast hem liggen (dus zeg ik voor de volledigheid: Kiku, af en blijf). Ik kan dan een eind weglopen, zolang Pok blijft, doet Kiku dat ook.

Aan alle kanten is zoiets uit te breiden tot hij, net als Pok, alles kan wat wij belangrijk vinden.

Pok vindt dit ook leuk en laat al het nodige over aan Kiku. Kiku let nu in huis vooral op mij (Pok denkt dat ik in 7 sloten tegelijk loop en dat moet voorkomen worden). Hij blijft nu liggen waar hij ligt en laat het let-op-de-bazin-werkje aan Kiku over (die dat secuur doet).

Hij loopt veel los in het park, is vrolijk en erg sociaal naar alle bekenden. Grappig: Bono en z’n baas zijn samen Bono. Bobby en z’n bazin zijn samen Bobby en zo zijn er meer. Als ik in de verte Bono met baas aan zie komen, zeg ik: Kiku, daar komt Bono! Dan kijkt hij in het rond tot hij ze in beeld heeft, vliegt erheen, zegt eerst baas Bono uitgebreid gedag en daarna Bono.

Pok en mij houdt hij altijd in de gaten en luistert goed naar ons.

Een paar dagen geleden was hij op het losloopveld aan het rondrennen met een andere jonge hond en stuiterde door een diep (gegraven) gat. Hij piepte (auauau!) en kwam op 3 poten naar mij toe (auau, help!). Heb z’n achterpoot helemaal (van tenen tot rug) afgevoeld en bewogen. Hij gilde niet, dus na wat masseren vroeg ik hem of hij er op kon staan. Dat kon en lopen ging ook zij het kreupelend: geen breuken of scheuren. Rustig aan even, want honden in de groei hebben nog vrij ‘losse’ gewrichten en zulke klappen kùnnen klachten geven die blijvend zijn. Heb hem thuis nog een homeopathisch middel gegeven dat werkt op acute klachten van pezen, spieren en gewrichten o.a.

Het gaat goed, af en toe, steeds minder, wat startpijn en dat is alles. Ook geen afwijkingen in de stand van de betreffende poot.

Hij vindt het ook wel fijn dat hij inmiddels zo groot is dat hij overal z’n neus in kan steken….

Maar hij trekt niets meer uit het rek en kan overal in huis lopen/liggen. Gaat prima.

Hij is een blij gozertje!

Half oktober.

Met alletwee de honden 15 kg brok halen. Met karretje. Doen we om de 2 weken.

Deze keer was voor Kiku de 2e maal dat ie meeliep.

Pok en Kiko moeten links naastlopen, aangelijnd, en met de andere hand trek ik het karretje.

Gaat prima, maar de opdracht: zonder trekken links naastlopen, móét uitgevoerd worden (anders wordt het wèl ingewikkeld).

Het ging prima. Kiku loopt naast voor Pok, Pok in 2e positie. Als ik zo eens naar Pok kijk, Kiku loopt op zíjn oude plaats tenslotte, is ie volkomen tevreden met deze regeling. Hij loopt opgewekt mee als extra controle op de achtergrond.

Kiku ziet er uit of hij een serieuze taak aan het uitvoeren is (en daar heeft hij gelijk in). Hij let op mij en op het karretje en af en toe kijkt hij ook naar Pok. Gaat goed zo, hè maat?

Heel leuk, we kwamen langs een paaltje en Kiku vond het dringend nodig een vlag te zetten, op 3 poten (zoals het hoort)! Meende al eens gezien te hebben dat hij 'scheefstaand' een plas deed, maar nu was het een echte vlag!

Pok reageert nooit als Kiku een plasje doet, maar nu ging hij er overheen. Het was een 'menens' vlag.

Bij de dierenwinkel gaat Pok afliggen bij het karretje (tegen de gevel), zodat het niet gejat zal worden.

Kiku mee naar binnen. Hij zal zich ook in winkels netjes dienen te gedragen. Volgens de weegschaal woog hij 28 kg en een beetje (2 kg erbij in 2 weken dus).

Zak voer in het karretje, honden in positie (ging snel) en net zo gewoon en goed weer terug naar huis (in totaal een uur van huis).

Ook al is het maar een uur, Kiku was moe na deze aktie. Allemaal toch nogal nieuw....

Zondag 28-10.

En dan is Kiku (27-10) een half jaar.

Heb nog eens teruggelezen hoever Pok was op die leeftijd. Het komt toch vrijwel overeen.

Pok kon ook van alles toen hij een half jaar was. Alleen was en is Pok meer gereserveerd en lijkt daardoor langzamer. Lijkt dus....

Kiku kan wel oplettend gaan zitten kijken als er een onbekende iets zegt of vraagt als we op straat lopen en zal dan zeker geen contact zoeken. Maar hij is eerder geneigd op onderzoek te gaan en daarbij eventueel uit beeld te verdwijnen dan Pok. Nou is Kiku ook zeer snel terug als hij mij of Pok niet meer ziet, maar toch. 

Maar een boef kan dus met 6 maanden: naastlopen, komen, zitten, afliggen, zoeken, blijven en lossen op bevel (gewoon gezegd, niet geroepen of zo).

Kiku is nu aan het 'puberen', gewoon erg eigenwijs met af en toe een gezicht van: ja, hoor es, heb even geen tijd hoor...!

Dus ben ik nu, geheel tegen mijn 'principes', met brokjes puntjes op i's aan het zetten. Pok was nooit geïnteresseerd in een brokje als beloning, vond samen iets doen het leukst. Kiku wil er wel degelijk wat voor doen, naast zijn eigen bezigheden.... 

Allez dan, opletten (ook als er veel afleiding is) en vervolgens zit, af, blijf (bv). Hij doet het allemaal echt netjes.

Er zijn een aantal leeftijdgenoten waar hij mee oefent: bekvechten, achtervolgen en achtervolgd worden, worstelen, botsen en knotsen. Hij blijft zich goed gedragen, geen vuile geintjes, geen gemene bedoelingen!

Er zijn honden die wel vervelend gedrag vertonen maar Kiku haakt dan snel af. Hij laat zich niet door een leeftijdgenoot domineren (zelf domineert hij ook niet, nog niet...).

Ben ook pas met hem naar het spoor gelopen. Via Strijp S (even vergeten dat DDW aan de gang was, erg druk dus), naar de overloop over een rondweg (trap op, stukje pal langs het spoor, trap af).

Boven naast het spoor gewacht op treinen. Bij de eerste ging z'n kop zo snel heen en weer (om de snel rijdende trein in beeld proberen te krijgen) dat z'n oren wapperden, zag er grappig uit. Bij de tweede had ie al een beeld en de 3e was gewoon.

Vrijdag 23-11.

Alweer een maand verder, gaat hard.

Kiku is nog best puberaal lastig maar ik gebruik geen brokjes meer. Het is mooi geweest. Snapt ie goed trouwens.

Een week geleden zijn we, Pok, Kiku en ik, op bezoek geweest bij goede kennissen met 3 honden: Pok's oude vriend Jonas en 2 cairn terriers. Allemaal reuen. Kiku heeft in z'n prille jeugd alledrie wel eens gezien maar dat is toch wel een tijd geleden inmiddels (ze zijn verhuisd naar elders).

Ik was benieuwd hoe, met name Kiku, zich zou gedragen op ander-mans/honds territorium.

Nou, heel goed! Hij was eerst afwachtend maar na een kwartiertje steeds vrijer en blijvend oplettend. De rechtmatige bewoners van huis en tuin hield hij in de gaten: vinden ze het goed wat ik doe...?

Kortom, uitstekend.

Jonas en de cairns hebben uitgebreid met hem gespeeld, vooral 'pak me dan als je kan', en ze hebben gewoon lol gehad.

Jonas houdt van botsen en knotsen (met veel herrie, deed hij vroeger altijd met Pok). De cairns zijn daar te klein voor. 

Pok is Kiku dit 'ouwejongenskrentenbrood spelletje' aan het leren, thuis in de tuin. Kiku vindt dat bijzonder leuk!

De heenweg, in een geleend autootje, ging ook best. Tenslotte heeft Kiku alleen ervaring achter in een huurbus en dan is een auto toch anders.

Op de plaats van bestemming was hij er wel èrg snel uit, handig dat hij goed luistert naar: Kiku zit en blijf! Dus zat hij netjes op de stoep te wachten tot hij aan de lijn was. Daarna, los in de tuin, kregen ze allevijf een koekje: Eerst Jonas, dan Pok, daarna de cairns en Kiku als laatste. Goed opgevoed zaten ze netjes op hun beurt te wachten.

Pok lag, zoals hij dat altijd doet, te kijken en op 1 van de vele balletjes te knagen zonder zich verder ergens mee te bemoeien. Het was rustig dus hoefde hij niets te zeggen of te doen.

Alleen als de 1 of de ander op z'n staart stond in het voorbijgaan, of over z'n balletje struikelde, liet hij een blafje horen: kijk een beetje uit...!

Onze tuin is nu ook interessant voor Kiku want de notenboom is al z'n bladeren kwijt. Hij zit vaak midden in de tuin naar de voor hem nieuwe omgeving te kijken. Een kauwtje in de boom die 1 van de laatste noten losmaakt en wegvliegt. Een duif op de schutting, langsvliegende eksters, gaaien en meesjes. Hij bekijkt alles met aandacht.

In huis is hij rustig, slaapt links of rechts, verzamelt botjes en andere rommel wat hij min of meer bij elkaar houdt, is wel graag in de buurt van het aanrecht want hij lust veel! Onze laatste bullterrier luste alles behalve komkommer, Kiku eet ook komkommer (hij heeft er niets aan maar het klinkt lekker: het sappige kauwen op een schijfje...). Hij schrokt niets naar binnen. Als iets nieuw is legt ie het eerst naast zich neer en proeft dan rustig. Met zo'n naar binnen gekeerde blik: hmm, geloof dat ik dit wel erg lekker vind. Of: tja, beetje raar smaakje, nog maar een stukje dan. Jaja, toch lekker.... (zo ziet het er uit).

Hij is inmiddels bijna zo groot als Pok en soms denk ik dat Pok naast me ligt en dan blijkt het Kiku te zijn. Vooral 's avonds, op een wat donkere plek (als de vacht niet goed te zien is), vergis ik me regelmatig. 

Pok is een echte ruwhaar terwijl Kiku nog waaihaar heeft (vrij lang en zacht).

In het park gaat het ook allemaal goed. Alleen is hij wat te blafferig, vind ik. Dus als het blaffen naar mijn zin te lang duurt, gaat ie gewoon aan de lijn. Hij begint het te begrijpen.

Dinsdag 18-12.

Kiku heeft inmiddels de nodige eigen aardigheden:

Als hij gegeten heeft moet hij perse z'n beestje (eerst was het een paars varkentje met piep, nu een stoffen schildpadje met piep en een slaplijvige wasbeer met plastic piepkop) in z'n mond hebben. Hij loopt daarmee door de tuin en/of huis, wat zorgelijk, en na een tijdje is het goed en gaat ie slapen. Het wasbeertje had een vrij harde piep waar Kiku van begon te loeien. De eerste keer wisten we niet precies wat we hoorden. De piep is inmiddels bijna stuk dus loeien doet ie niet meer.

Wat ook regelmatig gebeurt: hij ligt te slapen, wordt wakker met een idee.... Hij sluipt dan zo onzichtbaar mogelijk (kop en staart laag) onhoorbaar (!) naar de kamer van onze huisgenoot.

Over het algemeen hoor je hem goed lopen, hij sloft en stampt over de houten vloer.

Maar als hij een plan heeft dus niet. Hij nadert de bank, waar huisgenoot TV ligt te kijken, en loopt zo stil mogelijk door tot hij op de bank zit. Dan wacht hij even of er commentaar komt. Zo niet, dan gaat ie liggen. Even, want toch te warm, meestal. Erg grappig om hem een idee te zien uitvoeren!

Pok is z'n grote vriend maar hij overschrijdt soms z'n grenzen.

Laatst, na het eten, dacht Kiku de eventueel laatste brokjes uit Pok's bak te pakken. Pok had zich nog maar net afgewend, Kiku was te vroeg en hij heeft het geweten!

Pok viel hard uit (hij was even erg serieus!). Kiku schrok zich een ongeluk en kwam zowat ondersteboven tussen de bamboe terecht....

Na de volgende maaltijd wachtte hij netjes tot Pok ècht ver genoeg weg was. Weer een lesje opletten dus.

In het park kan hij met bijna iedere hond overweg. Bij nieuwe ontmoetingen is hij afwachtend. Als de tegenligger bv een te dominante houding aanneemt, laat hij het gaan. Ok, dan niet....

Het is echt ideaal dat hij opgroeit naast Pok en Bono!

Die twee weten precies wat er zich allemaal voordoet en laten met hun houding zien hoe er gereageerd moet worden. Of niet.... Kiku let altijd op Pok en als Bono er is, bijna dagelijks, ook op hem.

En zo ontstaat er dus een kerngroepje van stabiele en betrouwbare honden.

Oh, ook leuk:

Was met Kiku in een dierenwinkel, gewoon even opvoedkundig kijken (kluiven, konijnen, papegaai, hamsters ed).

Er kwam een medewerker langs met een plat karretje voor het vervoer van zakken voer en zo. Kiku stapte op de voorbijkomende kar, reed een metertje (lengte van de riem) mee en stapte er weer af. Gewoon en erg grappig.

Dit zijn bullterrier geintjes. Vooral onze laatste bullterrier deed zulke dingen. Achteloos en met twinkelogen.

Iets wat in hem opkomt als 'even leuk, joh'.

Er zijn honden met gevoel voor humor, want wat is het anders...?

Het slaat, praktisch gezien nergens op; een eindje meerijden op een karretje. En een bevel was het ook niet.

Gewoon een impulsief verzinsel. Leuk!

naar boven

Begin februari 2019.

Kiku doet het goed!

Een behoorlijk kaliber, onze Kiku. 

Je zal als baas goed moeten weten wat je doet, anders wordt je onduidelijk en dat wreekt zich snel.

We oefenen 2 x per dag zo'n 1 tot 2 uur.

Niet continu een opdracht uitvoeren maar afgewisseld met min of meer vrij lopen. Maar wel met een voor Kiku onverwacht bevel/verzoek tussendoor wat uitgevoerd moet worden. 

Hier, zit, af, blijf, een aai en dan mag hij weer.

De baas houdt de controle.

Hij is danig aan het puberen en om hem wat te temperen (te storen) heeft hij een stuk lijn wat hij meesleept.

Eerst een 10 meter lijn, maar met andere honden/bazen bleek dat wat link.

Jonge woestelingen rennen in het rond en zo'n lijn onverwacht om je been is nogal gevaarlijk...!

De 6 meter lijn ging goed maar in de winter wat lastig. Katoen, wordt nat, handschoenen drijfnat, ijskoude poten, geen grip meer....

Een nylon halstertouw doet het nu beter. Wordt niet zo doornat. Om z'n nek heeft hij een (jacht) slipband met stop.

Werkt goed.

Hij is wel behoorlijk impulsief als hij op afstand iets ziet, of denkt te zien, waar hij dringend even moet gaan kijken. Een hond, een familie met kleine kinderen, van alles.

Hij mag van mij niet overal op af rennen, ook al is het nog zo vriendelijk bedoeld (hij is erg sociaal), hij is te groot en te zwart. Men schrikt zich een ongeluk....

Dus moet ik hem voor zijn en áls er iets opdoemt in de verte wat zijn aandacht zou kunnen trekken, moet ie komen,  en naastlopen. Hou hem dan even aan de lijn. Vindt ie geen probleem.

Af en toe, tussen alles door, laat ik hem zitten en blijven. Los en zonder Pok. Ook dat gaat al best goed.

Waar het om gaat: hij kan het nog zo geweldig naar zijn zin hebben, als de baas zegt dat hij moet komen en iets moet doen, dan gaat dat voor alles!

Als hij weet dat er geen ontkomen aan is (duidelijk zijn dus) dan doet hij dat. Wél volhouden als baas, en niet denken, volgende keer beter...!

De onderlinge band wordt daardoor steeds steviger.

Ik haal ook geintjes met hem uit waar hij erg ongerust van kan worden. Verstoppen bv., oh jee, de baas is helemaal weg!

En hij haalt geintjes met mij uit. Als ik hem vertel dat hij het goed doet of als hij me gevonden heeft, dus als hij erg blij is met wat we samen aan het doen zijn, dan komt hij op (mijn) ooghoogte even langsvliegen! 

Nogal wat mede-hondeneigenaars schrikken er van, hij springt erg hoog en makkelijk.

Ik ben er aan gewend en heb wel een elleboog om te voorkomen dat hij z'n neus over m'n bril veegt. Accuut matglas.

11 februari.

Kiku is pakweg 3 weken uit zichzelf bezig geweest de trap op te komen.

Het laatste stukje, bochtje, vond hij moeilijk.

Tenslotte heeft hij het bochtje ook overwonnen en was hij boven.

Hij was wat zenuwachtig en ook blij dat het gelukt was.

Heeft de doucheruimte bekeken, het kleine kamertje vol boeken en onze slaapkamer. Dat laatste was niet vreemd, hij had tenslotte in de tent geslapen, en dat zag er ongeveer hetzelfde uit (thuis slapen we ook op de grond op kampeermatjes).

De elektrische tandenborstel vond hij raar, vooral het geluid. Onbekend. Hij heeft mij met de tandenborstel uitgebreid staan bekijken.

Maar toen moest hij weer naar beneden.... Ik was al beneden en zei hem dat hij ook maar moest komen, zelf doen, een andere mogelijkheid is er niet.

Hij heeft weer zorgelijk staan kijken hoe dat dan wel zou moeten en is tenslotte, piepend en geconcentreerd, de trap afgedaald.

Inmiddels is hij nu snel boven en even makkelijk weer beneden.

Pok is nooit boven geweest, denk dat hij zichzelf te groot vond voor die trap. Hij wilde het ook nooit proberen. Ok, dan niet.

Ondanks zijn puberale fratsen leert Kiku toch dagelijks bij, of in ieder geval laat hij zien de les van de dag ervoor  opgeslagen te hebben. We oefenen dagelijks diverse zaken vrij uitgebreid (met variaties).

Hij is nog steeds erg vrolijk, vrij en netjes naar andere honden en mensen.

Leuk om te zien: een andere jonge hond, duitse herder reu, half jaar ouder dan Kiku, loopt af en toe te wringen. Logisch, hij heeft de leeftijd om uit te zoeken hoe de hiërarchie geregeld is. Het is zeker geen fout gedrag!

Kiku is daar nog niet erg mee bezig (hallo, 9 maanden) hoewel Pok hem duidelijk heeft gemaakt dat hij, Pok, altijd de baas is.

Het waarom van het wringen komt bij Kiku dus nog niet aan.

Hij vind het vervelend, zo'n voor hem onverwacht uitvalletje. De laatste keer dat dat gebeurde waren Pok en Bono vlakbij en ze reageerden niet. Hoort er bij, joh, geen probleem.

De baas van Bono heeft de baas van de herder uitgelegd dat hij niet hoeft in te grijpen als zijn hond af en toe wringt naar een andere jonge hond. Ze moeten leren van de situatie. Er was nog niets aan de hand, zie Bono en Pok. Geen reactie.

Bono heeft Pok jaren geleden geleerd wanneer en hoe hij in moet grijpen bij fout gedrag van andere honden. Ze zijn dus al jaren zeer betrouwbare hoeders (wat ze zijn van oorsprong, koeienhoeders (en koeien zijn geen flauwekul) en bewakers).

Kiku kan in zo'n geval even de pup zijn, komt tegen me aanleunen: help! zag je dat...?

Maar Kiku leert nu ook dat hij grenzen kan aangeven! Wat hij doet en daarna volgt ontspanning en weer even fijn hollen met z'n 2en.

Regelmatig neem ik Kiku alleen mee. Boodschap of iets anders, naastlopen, opletten. 

Vandaag, in een computerwinkel, vroeg ik iets aan een medewerker en daarna realiseerde ik me dat Kiku gewoon naast me was gaan zitten. Géén opdracht, uit zichzelf, hier gaat al het oefenen om!

Voer halen, Kiku moest buiten afliggen naast het karretje (wel vastgelegd). Maar geen probleem, hij heeft rustig gewacht tot ik weer in beeld was.

En hij is nog zo jong!

Hij zit ook fysiek erg goed in elkaar.

Een mooi menneke!

naar boven

27-3.

Over precies een maand is Kiku 1 jaar!

Het schiet wel op allemaal.

Een paar weken geleden hadden we een bestelbusje voor een weekend.

Zaterdag wilden we, met honden, naar het houtveiling terrein aan de zuidrand van de Veluwe om de kavels te bekijken.

En zondag naar de Maasvlakte (foto hierboven).

Zaterdag met toch wel wat moeite Kiku ingeladen.

Op het kavel terrein, lekker weer, weinig kijkers, de honden laten rennen op een reusachtig stoppelveld. Vooral Kiku moest wel wat nerveuze energie kwijt.

Maar helaas, 'handhaving' in een busje met dezelfde titel: honden mogen hier niet los...!

Nieuwe regels blijkbaar, was vorige jaren nooit een probleem.

Toen het busje weg was toch een beetje achteraf Kiku losgelaten (Pok was en bleef los, hij is zo begripvol, los of aangelijnd maakt niets uit). Maar het ongedwongen plezier hebben was wel over. Jammer.

De Maasvlakte heeft heel veel nieuw strand!

Alleen nogal druk op de eerste zonnige zondag van het jaar....

Regen is beter als je stilte wilt.

Toch lekker door het zand gesloft!

Kiku was weer erg lastig met auto in, auto uit.

Hij is beresterk inmiddels en razendsnel.

Moet op geoefend worden, beetje lastig als je zelf geen auto hebt.

Maar dan, deze week een autootje. Nu kunnen we oefenen!

1e dag: Kiku stond te steigeren en te weigeren: en ik doe het niet, wil niet, zeker niet!!

Je moet!!!

Tenslotte zat ie in de auto, Pok allang.

10 minuten rijden, dan een lang pad tussen akkers en hei/militair terrein. Achter het motorcross terrein en een flinke plas voor jetskiërs. Maar daarna lekker stil.

Kiku was nog wat ontdaan, maar kon zich hier goed 'herpakken'.

Weer thuis, ondanks een hard 'blijf!', toch weer erg snel de auto uit.... 

De dag erop maakte ik me op voor het 'auto in' gevecht.

Maar, kijk aan, het ging een stuk makkelijker. Op bestemming 'Kiku, blijf!', en hij bleef!

Kortom, dag 3, problemen over. Zelfs Pok heeft amper de tijd het eerst in te stappen. Kiku springt er direct achteraan.

En hij blijft dus zitten, ondanks de open deur, tot ik zeg dat ie er uit mag.

Een snel lerend kereltje!

Vandaag, makkelijk en snel op (dezelfde) bestemming. Pok liep tevreden te snuffelen, Kiku knalde in het rond. Na een grote sprong over oud hout en wat puin liep hij behoorlijk kreupel.... Verstapt of zo?

Gezegd te komen, poot opgetild, en ja hoor, het hoedje van een eikel tussen z'n zolen.... Er uit gehaald en toen hij wegliep keek hij even om: dat moet ik onthouden, de baas kan er wat mee.

Vorige honden konden ook meedenkend hulp vragen. Teveel gras gegeten en een sliert die blijft zitten? Ze zoeken een papiertje of iets anders en zeggen duidelijk: kijk, dit kan je gebruiken om die sliert weg te halen....

De baas neemt hem 's morgens vroeg mee voor het oefenen van de algemene gehoorzaamheid.  

Heel belangrijk dat de baas dat doet.

Roedelorde: hij staat bovenaan, dan kom ik, dan Pok, en Kiku als laatste.

Logisch dus dat Kiku de hoofdzaken van de baas leert en dat ik ze in de praktijk (het dagelijkse leven) gebruik.

Pok regelt en corrigeert tussendoor als hij dat nodig vindt.

Zo heeft alles een logisch vervolg.

Kiku heeft het er druk mee maar doet het erg goed!

Maar hij is nog danig aan het puberen....

In het park loopt hij meestal aangelijnd als we buiten het losloopterrein zijn. Dat moet ook (volgens de regels). Maar als het met parkbezoekers redelijk stil is mag hij toch ook regelmatig zijn gang gaan. 

Maar hij heeft iets nieuws om tegen te werken: als ik vind dat hij moet komen, om welke reden dan ook, en hij wil niet, dan kijkt hij me even sluw aan en loopt het water van het stroompje in. Vrij ver, zodat ik zeker niet achter hem aan kom....

Hij komt er pas uit als ik ècht razend begin te worden (en dat ook zo voel, doen alsof werkt niet...!).

Dan komt hij nogal nat voor me zitten met een gezicht van: ok, en nu...?

Brutaal wel, toch.

En lollig....

naar boven

14 april.

Kiku is bijna een jaar.

Voor het eerst geplukt en bijna zo groot als Pok.

Het plukken was een hele klus. Hij heeft vrij zacht haar, wat lastig plukt, en het is vooral héél erg véél haar....

7 mei.

Vanaf 27-4 dus 1 jaar.

De pubertijd is er nog maar Kiku begint makkelijker en sneller te gehoorzamen.

Hij is uiteraard nog niet 100% betrouwbaar. Daarvoor is hij nog te jong.

Pok is zich weer meer met hem aan het bemoeien en is erg streng!

Zo van: je bent volwassen aan het worden (hoewel een bouvier pas rond de 3 jaar echt volwassen is, lichamelijk en geestelijk) en je zal weten waar dat over gaat!

Luisteren en opletten, naar de bazen en naar mij (!), ik sta boven jou. 

Als Kiku in het park los loopt en teveel z'n eigen gang gaat wordt hij hard tot de orde geroepen door Pok.

Kiku schrikt daar behoorlijk van, snapt (zo te zien) niet waarom hij op z'n donder krijgt en blijft voorzichtig achteraan het groepje honden volgen. Maar het gevolg van een Pokse uitbrander is dat hij weer beter oplet en hij niet meer als een raket overal heen schiet waar hij denkt dat het leuk is (groot en zwart in vliegende vaart kan nogal eng zijn).

Maar inmiddels kan hij vaak los meelopen en als ik zeg dat hij moet komen, doet hij dat snel genoeg (meestal).

1 jaar oud betekent ook dat hij mee mag naast de fiets.

Ben inmiddels in het bezit van een oud omafietsje (hoe passend) zodat ik snel een voet aan de grond kan zetten indien nodig.

De eerste keer vond ik het wel weer een avontuur, Kiku is geen Pok die veel rustiger van aard is.

Dus beginnen, lopend, met Kiku rechts naast de fiets, náástlopen en opletten.

Nou ja, dat ging probleemloos dus maar opgestapt: Kiku, NAAST! Jaja, ik snap het...! Weg oversteken, Kiku, hó en wachten..., stilstaan is ZIT!

En weer was ik verbaast over z'n snelle begrip.

Loopt erg makkelijk in soepele draf, let goed op, doet geen gekke dingen. Dan maar door gefietst naar het kanaal, zandpad, kan hij ook even los om eventueel stoom af te blazen. Hij vond het allemaal erg feestelijk! Door de bosjes zag hij op de aanpalende golflink hier en daar mensen lopen. Wat krijgen we nou ...? Maar een duidelijk Kiku, NEE! was voldoende om z'n interesse te doorbreken. 

Waar het zandpad overgaat in fietspad moest hij weer aan de lijn en naast de fiets. Deed ie snel en netjes (net als Pok destijds), meteen rèchts naast de fiets komen om aangelijnd te worden. Knap hoor!

Vervolgens in een rustig gangetje van het buitengebied weer de stad in. Eventuele andere honden bekijkt hij amper.

In een vrij lange straat richting huis zag ik dat Kiku alert werd toen hij achter ons rammelende herrie hoorde.

Hij vind klapperende aanhangwagens en grote vrachtauto's met gepuf, geknars en gepiep fantastisch!

Toen maar even gestopt en hij heeft met plezier staan kijken naar een grote traktor met, jawel, een rammelende aanhanger.

De dag erna weer gefietst, dezelfde route. Alleen richting golfbaan even doorgefietst in plaats van linksaf naar het kanaal. Wie schrijft zoiets nou op...? Omdat Kiku de route van de vorige dag al in z'n hoofd had blijkbaar, want waar ik doorfietste was hij even duidelijk verbaasd: jamaar, jamaar, we moeten toch dáárheen?!

Doordat hij mee kan fietsen hebben we ineens veel meer ruimte.

Alleen is het jammer dat Pok niet meer mee kan naast de fiets.

Hij is wat kreupel door oude blessures en dan kan het draven naast de fiets snel teveel worden.

Een aanhanger voor Pok...? Wie weet.

24 juni.

Alweer een dikke maand later.

En met Kiku gaat het steeds beter.

Hij is nog erg bezig met de eerste en de snelste te zijn. 'Kom! vlug! harder!'.

Gaat niet samen met netjes naastlopen. Komt wel.

Oude rottweiler Bono is gestorven (ruim 12 1/2 jaar!), ook hij is naar de eeuwige jachtvelden....

Pok is stil en mist hem, net als iedereen die hem gekend heeft....

Door Bono's dood is er weer een verandering opgetreden.

En een opvallende: Pok heeft Bono's gedrag van de laatste maanden overgenomen:

Bono hield ervan in het gras te liggen met zijn bal en graag wat bekende honden en mensen in zijn buurt.

Hij lette op alles en iedereen maar zonder zelf nog iets te doen. Af en toe wilde hij nog wel eens hees blaffen als er teveel gedoe was, naar zijn idee.

Pok kwam nog wel in actie en was vooral erg streng tegen Kiku.

Het duurde even voor ik in de gaten had dat Pok Kiku vertelde: 'verdorie, je moet òpletten!!'.

Achteraan lopen, overzicht houden en ingrijpen bij ongeregeldheden, zo werkt een hoeder! Rottweilers en bouviers zijn hoeders!

En Kiku begon het te begrijpen... (het zit in z'n aard, het komt er wel uit).

Op het losloopterrein bv waren diverse honden, ook nogal wat kleintjes. Een bang jong teefje werd 'gepest' door andere honden en Kiku bemoeide zich er direct mee. Hij beschermde het kleine teefje en blafte de belagers weg!

Later viel een volwassen teef een andere teef venijnig aan, Kiku isoleerde de aanvallende teef en blafte hard in haar oor. Ze schrok en stopte met klieren.

Bono en Pok lagen bij elkaar in de buurt en bekeken wat er gebeurde met tevreden koppen: hij leert het wel, die jonge branie...!

Nu Bono er niet meer is, ligt Pok met z'n bal in het gras, let op, maar laat actie aan Kiku over.

En die laat steeds vaker zien dat hij snapt wat de bedoeling is.

Pok is de afgelopen winter een paar keer aangevallen.

Hij negeert dominante reuen totaal en daar kunnen sommige reuen niet tegen, die proberen dat te doorbreken door aan te vallen....

Pok is inmiddels 9 jaar en wordt wat stram, hij is niet meer zo snel als in zijn jonge jaren uiteraard.

De aanvallende reuen verrasten Pok (onafhankelijk van elkaar trouwens) en Pok kon zich goed verdedigen maar liep wel wat schrammen en gaatjes op.

Kiku had de aanvallen meegemaakt en is nu best fel op het type honden die Pok 'gepakt' hadden.

Komen we op straat (honden aan de lijn) zo'n type tegen dan zie ik dat Kiku zich klaar maakt voor 'ongeregeldheden'.

Wat Pok en Bono uitstekend beheers(t)en is het ondersteboven lopen. Niet bijten maar botsen, en hard! Kiku heb ik dat nog niet zien doen, maar ik denk dat ook dat 'er inzit'.

Juli.

Er is weer een hoop gebeurd!

Kiku gaat 's morgens vroeg een uur op stap met de baas, zonder Pok.

Gehoorzaamheid algemeen en verder leuke dingen als over hekken springen en oefenen in vasthouden en lossen van van alles en nog wat.

Bij de baas loopt hij al behoorlijk goed naast, ook los.

Rond 10.00 neem ik Pok en Kiku samen mee naar het park.

Als ik Kiku alleen meeneem, boodschappen doen bv, dan loopt hij, na de straat uitgestuitert te zijn, vrij netjes mee.

Maar dat gestuiter begon me wel behoorlijk te vervelen, vooral als hij nog wel eens even een speelse (hoop ik) uitval naar mijn hand wilde doen. Vaak raak!

Dat moest afgelopen zijn.

Als we met z'n 3en richting park gaan is de deur en de straat uit dus erg explosief wat Kiku betreft...!

We moeten ook een vrij drukke weg oversteken en voor we dat kunnen doen moet Kiku netjes wachten, zitten dus (doet ie prima). Weg vrij, Kiku NAAST! En dan nam hij een huizenhoge sprong of hij over een ravijn moest springen..., een heel gedoe!

Heb van alles geprobeerd, slipketting, brede halsband om hem daaraan beneden te houden, op z'n donder geven, hoe meer druk hoe kwader hij werd! Ja, hij begon echt kwaad te worden.....

En toen kwam de hulp van Pok! Waarschijnlijk had hij alles lopen bekijken en in het park Kiku al diverse malen op z'n donder gegeven: òpletten, woeste zot!

Dus Pok pakte Kiku tijdens z'n gestuiter hard en razendsnel!

Kiku schrok zich een ongeluk.... Pok kwam daarna gedecideerd links naastlopen, waar tot dan toe Kiku gelopen had in het kader van z'n opvoeding.

Pok op z'n oude plek links naast en Kiku achter Pok. En zo hoort het nu! zei Pok.

Ik heb Pok bedankt voor zijn inbreng en let er op dat we deze regel vanaf nu secuur zo uitvoeren.

Een verademing, Kiku snapt het perfect, stuitert niet meer en let vooral heel erg op Pok. Die hoeft maar even te kijken en z'n staart iets strakker te zetten en Kiku is als een lammetje....

2 dagen heel erg rustig naar het park gelopen (en terug).

Maar vandaag begon Kiku van achter uit te kijken of hij weer meer vrijheid kon nemen.

Ik 'blafte' hem terug in de orde en zei tegen Pok: misschien heeft hij een kleine herhaling nodig?

En dat deed Pok, een blik, een grom en een strakke staart!

Kiku liep verder netjes en op z'n hoede mee.

Op de terugweg, aan het begin van onze straat laat ik Pok altijd los (vrij van lijn en halsband) en Kiku nu ook. Want hoe is de orde als ze alle twee los zijn.

Zoals ik verwachtte, geen verandering. Pok liep gewoon op de stoep naar huis en Kiku bleef oplettend achter hem.

We zijn er vast nog niet maar dit is wel een flinke sprong voorwaarts (en daar hou ik van! zegt Kiku).

naar boven

28-09.

Vakantie, 3 weken op een camping in de Vogezen (Orbey).

3 Weken voornamelijk zonnig en warm èn geen kilometer gereden.

Vanaf camping Lefébure (www.camping-orbey.com) kan je lopend alle kanten op.

Bos, grasland, boerenbedrijven, dorpjes. Veel uitgezette wandelingen die leuk te husselen zijn want dat is avontuurlijker en aan de zon kan je zien welke kant je ongeveer op moet.

Iedere ochtend liep ik met Pok in 10 minuten naar de plaatselijke supermarkt. Een breed zig-zag pad de steile helling af (door de zig-zags niet steil en met vol boodschappenkarretje ook omhoog heel goed te doen). Vers brood, kaas, verse groenten en veel plaatselijke (Elzas) producten. En natuurlijk de blikken met bv eendenworstjes met linzen (veel variaties), zuurkool met vlees in weckflessen, gedroogde paddestoelen e.d. als voorraad voor thuis.

Met Pok want hij is overal los te ´parkeren'. Kiku is nog niet zover.

Het is een paar keer voorgekomen dat, toen ik uit de winkel kwam, een plaatselijke bewoner een gesprek had met Pok die los naast het boodschappenkarretje lag te wachten. Pok reageert vriendelijk maar wil niet benaderd worden. 'Il est un tres bon chien, madame!'.

Het pad naar beneden heeft veel doorsteekjes (wèl steil) die Pok allemaal geprobeerd heeft. Hij vroeg wel telkens toestemming met een vrolijk gezicht. Omhoog bleef hij achter me lopen om te zien of alles goed ging. Halverwege hielden we even halt voor een gezamelijk croissantje.

Pok is al best op leeftijd (ruim 9) en heeft wat last van waarschijnlijk artrose. Hij krijgt al een tijdje glucosamine voor soepeler gewrichten en tijdens deze vakantie kreeg hij 2 pillen ipv 1. Hij deed het er goed op. Topfit kan je wel zeggen.

Op de camping hoefde Pok niet vastgelegd te worden want hij loopt toch niet weg.

Kiku is impulsief en hij zat aan een lijn van een meter of 6. Vond ie geen enkel probleem.

Onze plek had uitzicht op de bergen aan de overkant van het dal en voor ons, behorend bij de camping een sportveld waar elke dag kinderen van een school in het dal kwamen rondhollen. Kiku heeft alles met aandacht zitten bekijken. Het is een terrassencamping en wij stonden toch wel een paar meter boven het sportveld. 

Veel honden op de camping, gepensioneerden met hondje, jonge mensen met baby en hond.

Weinig tenten, vooral campers en caravans. Wij, met onze de Waard tent (lepelaar), huurbus èn 2 grote zwarte honden vielen wel op, denk ik.

Vorig jaar stonden we op een camping in een dorp verderop, maar door een nieuwe opzet 2x zo duur....

Deze camping is drukker, beter sanitair, en betaalbaar. De wandelingen vanaf hier zijn gevarieerder. Meer ruime dalen (uitzicht) en daardoor meer overzicht wat richting betreft. Wel handig als we na 2 à 3 uur lopen bedachten dat we ook nog terug moesten.

Iedere dag flink gelopen, berg op en af, lekker om te doen. Geen rondje park maar gewoon doorlopen zonder verstoringen.

Kiku met z'n enorme springkracht heeft ons regelmatig verbaasd: steile hellingen, al dan niet met bomen, hij duikt van het pad om even te rennen, enorme sprongen, haken slaan. Ongelooflijk handig en snel! Net zo makkelijk omhoog als naar beneden. Al moest hij wel even leren om tijdig te remmen.

Dat heeft hij vooral gemerkt op het grasland (hooiland waarschijnlijk, met erg veel kruiden en bloemetjes) naast de camping. Ook behoorlijk steil en achter de slingerbal aan, naar boven stond hij snel stil, naar beneden had hij wel een paar meter nodig.

Er staan wat foto's in het album Kikuko.

Inmiddels febr. 2020....

Er is nog een vakantieverhaal wat toch wel erg leuk is:

Aan de wandel dus, behoorlijk zonnig en warm.

Bij een boerderij waar we langs liepen was een poel.

Pok dacht blijkbaar 'ha, water!', hij stapte de poel in en verdween tot zijn nek in de vloeibare mest...!

(bleek via een goot uit de stal te sijpelen).

Pok krabbelde de poel uit en zag er bepaald vrolijk uit want hij was ondanks de stank lekker afgekoeld. En de koeien in de Vogezen eten gras en hooi van weiden waar kruiden en andere planten groeien en bloeien. Dat stinkt aanmerkelijk minder dan we gewend zijn hier....

Na nog een uur of wat kwamen we bij de tent en was Pok vrijwel opgedroogd. De mest uit z'n vacht beborsteld met er achteraan nog wat emmers water en schoon was hij weer!

Kiku 'doet' het uitstekend.

Behalve algemene gehoorzaamheid kan hij van alles en nog wat op verzoek. Een bevel is niet nodig want hij vindt alle nieuwe dingen die de baas verzint erg leuk! Dus zeg het maar baas, wat gaan we nu doen?.

De baas en Kiku doen dit (erg) vroeg in de ochtend, met z'n 2en.

Speuren bv. Een lapje of iets anders zoeken, dat, terwijl Kiku buiten beeld afligt, verstopt wordt. Ook wel, om het moeilijk te maken, in een leeg sigarettenpakje. Als Kiku het lapje gevonden heeft maar het niet uit dat doosje kan krijgen, komt hij dus het pakje met lapje brengen.

Hij gebruikt zijn hersens!

Hij moest een keer iets zoeken wat hoger opgehangen was, en de wind er blijkbaar niet genoeg langs kwam. Hij zocht zich langdurig een ongeluk, kon het niet vinden. Wat vertwijfeld keek hij naar de baas, zag op de stoep een koffiebekertje liggen en met een gezicht van 'dan dit maar...' kwam hij het bekertje brengen.

Erg leuk!

Hij kan inmiddels ook, los naast lopend, achterwaarts een trap (openbare trap, geen huistrap) op en af!!

Toen hij er achter was hoe hij z'n poten moest gebruiken om achteruit te lopen, was een trap ook geen probleem meer.

Het is trouwens een genot om hem te zien bewegen, hij is snel en ongelooflijk handig.

Op flinke afstand, 10 meter of zo, wijs ik naar iets en zeg 'Kiku, spring!' waarop hij snel kijkt wat er te springen zou kunnen zijn en het vervolgens doet!

 naar boven

3-5-2020

Vanaf 27-4 is Kiku 2 jaar (Pok wordt 20 mei 10).

Ze merken niets van het coronavirus gedoe.

Normaal mee op stap en voor Kiku bijleren, gewoon.

Terugkijkend waren het 2 intensieve jaren.

Toch echt iedere dag ben ik 2x zo'n anderhalf uur aan de wandel (èn de baas gaat iedere ochtend vroeg).

Lopen, oefenen, nieuwe dingen verzinnen die moeilijk genoeg zijn want anders is het echt te saai voor een hond als Kiku.

Hij is zowat door de pubertijd heen en begint zich meer volwassen te gedragen.

Vooral, waar Pok altijd mee bezig is, opletten en de orde bewaren.

De bazen van oude (gestorven) vriend Bono hebben inmiddels een rottweilerpup.

Als Andor, de pup dus, volgens Kiku te ruw bejegend wordt door een andere hond, staat hij er meteen tussen.

Opvallend is dat het gedrag van Andor vrijwel gelijk is aan Kiku's gedrag als pup.

Nergens bang voor, schrikt niet en als iets erg nieuw is (letterlijk en figuurlijk 'de donderslag bij heldere hemel'), gaat hij zitten om eens goed te bekijken hoe en wat.

Voor Pok en Kiku is hij een volkomen logische aanvulling van de vriendenroedel. Ofwel, rottweiler en bouvier hebben hetzelfde talent. Hoeders.

5 juni

Nog een mooi voorval:
Kiku had op het losloopterrein wat rondgescharreld tussen best veel honden.
Hij sprong tenslotte op de hoge stam (zie laatste foto, ik zat op de lagere) om rustig alles te bekijken.
Toen kwam een jonge (ook 2 jaar) herder reu het terrein op. Een aardige hond, nogal onzeker (een jonge hond die wat te weinig leiding van z'n baas krijgt...).
In ieder geval viel de herder een boerenfox reutje aan, een hitsig (ook) jong reutje; wel serieus, zodat Kiku als een speer van z'n hoge uitkijkplek kwam om scheidsrechter te zijn. Pok was uiteraard ook alert maar bleef op de achtergrond. Kiku deed het werk! En goed. Hij pakte niemand maar stoorde de herder heel effectief zodat die stopte met uitvallen. De boerenfox had door de herder wat schrammen maar was verder niet beschadigd.
Kiku kwam terug op z'n uitkijkplek, heb hem geprezen voor z'n actie (vindt ie fijn om te horen) en Pok keek ook tevreden.
De baas van de herder was ontdaan, èn blij dat Kiku ingegrepen had.
Feitelijk was er niet zoveel aan de hand, 2 jonge reuen die slaags raken is niet zo bijzonder.
Dat Kiku met z'n net 2 jaar oud zo goed ingrijpt vind ik wèl bijzonder!
Kiku mengde zich ook niet in 'het gevecht', hij stoorde alleen.
Bij een jong teefje die door een oudere teef gemeen gepakt dreigde te worden was hij veel feller, enige tijd geleden.
Hij wierp zich ertussen en snauwde de aanvallende teef weg.
De bazin van het jonge teefje was geroerd: uw hond heeft mijn hondje beschermd!
Jazeker, zei ik, zulke dingen doet ie....

KIKU EN DE KRAAIEN

Sinds een aantal maanden heeft Kiku een nieuwe hobby:

Hij speelt met kraaien!

Als pup heeft hij meegemaakt dat een kraai op een paaltje, opvloog, laag over z'n hoofd vloog en even voor hem uit bleef vliegen. Kiku vond het leuk en rende er achteraan. Tenslotte ging de kraai weer een boom in. Kiku bleef nog even zoeken maar zag hem niet meer.

Na de puberteit is Kiku weer geïnteresseert geraakt in kraaien.

Hij zoekt ze nu actief op de grond of in bomen als hij los mag lopen (dus stil in het park).

Hij rent naar waar hij kraaien ziet en er is er altijd wel 1 die laag voor hem uit blijft vliegen! En dat blijkt de bedoeling.

Het ziet er echt uit als een spel.

Gaat de kraai een boom in, dan roept hij naar beneden en Kiku onder de boom blaft terug. Dat duurt tot de kraai van z'n tak afkomt en laag over Kiku's kop weer wegwiekt met Kiku er achteraan!

Kiku ziet geen mensen, geen honden, heeft alleen oog voor de kraai.

En absoluut niet om de kraai te pakken. Als hij zo bezig is en er zit toevallig ergens een andere kraai in het gras dan gaat hij daar in volle vaart omheen.

Kouwen en eksters snappen de bedoeling ook maar kraaien maken er echt werk van: grote cirkels, omhoog en dan een duikvlucht, even extra hard rechtdoor!

Duiven en meeuwen hebben Kiku's interesse helemaal niet. Hij herkent ze op grote afstand en laat ze zitten.

Op het losloopterrein en in bomen er om heen zitten uiteraard ook kraaien. Het lijkt ook of de kraaien Kiku herkennen want vaak beginnen ze te roepen, waarop Kiku over het hek van de losloop vliegt (een hek...?) en onder de betreffende boom begint te blaffen. Meestal met succes, vliegt er een kraai over het hek, dan doet Kiku dat ook. Zo snel en handig.

Alle bekende honden en bazen weten inmiddels van dit spel.

Tenslotte komt Kiku buiten adem en erg tevreden terug naar mij om, hèhè, even gewoon mee te lopen.

Pok samen met Kiku, Andor en Jannes, een week voor zijn dood

Pok is vertrokken naar de eeuwige jachtvelden....

Op 9-7-21 hebben we hem in laten slapen. Hier in de tuin (zie ook nieuws en links).

Het moest om hem een lijdensweg te besparen....

Dezelfde dag is Pok opgehaald door Kuaga Huisdierencrematorium in Lommel.

Inmiddels weer thuis.

Kiku is overal bij geweest, vond en vindt het moeilijk, logisch. Net als wij trouwens.

Nu, na een week, springt hij niet meer op om Pok te vertellen dat we uitgaan, of dat ze een botje krijgen....

Maar hij staat er nu op, als we van het park richting huis gaan met Andor en z'n baas, om achter Andor te lopen. Pok heeft hem dat geleerd: een bouvier houdt overzicht!

Als we in het park komen, Kiku en ik, speurt Kiku alles snel af om te zien of Andor er ook al is.

Vroeger was het Pok en Bono, nu Kiku en Andor. De volgende generatie bevriende honden.

En weer dezelfde combinatie, bouvier en rottweiler.

En verder in 2022

Kiku is nu 4 en een half; volwassen, zeer snel, verstandig en oplettend.

Een fantastische hond is, ook hij, geworden!

Met mij gaat het inmiddels redelijk....

Na een jaar veel pijn, last en onduidelijkheid, blijk ik Reumatische Artritis te hebben.

Tja, maar in ieder geval een diagnose en behandeling (regulier met homeopathische ondersteuning). Nu mee bezig.

Het gevolg van de RA was een niet werkend bewegingsapparaat.

Erg onhandig, ontstekingen in de gewrichten dan hier, dan daar. Pijnlijk!

Fietsen op mijn mooie Pederson was niet meer verantwoord (als een onderdeel, arm of been, even niet werkt, val je om).

Na 3 x gevallen te zijn dacht ik: moet een driewieler hebben, kan je niet mee omvallen!

Pedersen verkocht, Babboe bakfiets dog ervoor in de plaats.

Dat gaat prima. Kiku kan er in maar liever loopt hij er naast.

Bakfiets met hondse trapondersteuning!